Met verlaten van Livigno eindigt in feite ook het Dolle Mieten avontuur. Het (Sport)hotel hier is me goed bevallen. Ontbijt ook prima om 7:30. Heb wel wat rusteloos geslapen, o.a. vanwege de mogelijke aanstaande problemen met de motor met 670km in het vooruitzicht. Maar ik voel me wel goed ’s morgens. Het is prachtig weer maar fris met 2 graden. De vooruitzichten gaven wat kans op regen, maar begin is dus prima.
Betaald en spullen op de motor, bijna nog de kamersleutel meegenomen al souvenier. Kwam er op tijd achter doordat ik plastic handschoentjes onder de motorhandschoenen wilde doen als extra isolatie, zo vond ik de sleutel nog op zak. Ook de regenbroek en overlaarzen daarom aangedaan! Ik ga het eerste deel nl. weer een flink aantal hoge passen over, de temperatuur zal daarom nooit hoog zijn. Het bleek geen overbodige luxe, pas in de warmere dalen e.e.a. uitgetrokken.
De opeenvolgende passen; Forcola di Livogno 2315m, Bernina, del 2330m, Julierpass 2284m (ook op heenweg overheen geweest), Oberalppas 2046m en Sustenpas 2224m.
De motor startte goed en zo goedgemutst op weg de eerste passen worden vlot genomen en er is nog niet veel verkeer. De eerste passen waren mooi ook al door het stralende weer, de Julierpas echter was door de dikke vochtige mist nat en niet echt prettig om te sturen, maar niet veel verkeer, dus toch nog redelijk vlot overheen. Foto is denkelijk de Berninapas.
Eenmaal na Chur werd het weer wat drukker en moest ik af en toe wat meer auto’s voorbij. Had er niet veel hinder van en af en toe waren wegopbrekingen ook handig om voor aan te sluiten. Het zal niet tot iedere automobilist een genoegen zijn geweest, gezien een geïrriteerde reactie van iemand later die dag….. Foto ergens onderweg in CH.
De Sustenpas is overweldigend wat een prachtige bergen met eeuwige besneeuwde bergen (nu nog wel althans!). Kon er niet lang van genieten, want ik hield de motor draaiend dus alleen een snelle foto en wegwezen.
Sustenpas
Wederom motorkuren
Na deze pas ging het weer naar beneden en het werd allengs warmer en de motor ging weer gek doen. Af en toe verdween het display en vlak voor weer eens een wegopbreking begon de motor spontaan blijvend te claxoneren, dat rijdt ook heel fijn. Bij het stoplicht sloeg de motor dus weer eens af en dit nadeel had als voordeel dat er steeds ook auto’s moesten stoppen. De eerste paar hadden geen startkabels, een andere was blijkbaar zwaar gefrustreerd door mijn (inhalende) weggedrag en spoot bij mijn naderen nijdig weg! In mijn achterhoofd was ik al een beetje klaar met Zwitserland, deze extra ervaring geeft mij de neiging om het land zo veel als mogelijk te mijden! Wineke zei eergisteren nog dat ik me niet zo moest aanstellen (of zoiets) J
Afijn werd hier na aantal pogingen toch netjes geholpen door een Zwitser en ik kon weer voort. De verdere route was niet bijster fraai in vergelijking tot de passen route, maar het was mooi weer, het bllef wel spannend rijden met de kurende motor en net voorbij Interlaken reed ik een tunnel in en verdraaid, weer zo’n wegopbreking en je raad het al …..
Motor aan de hand terug de tunnel uitgeduwd en vervolgens ca. 150m een lichte helling opgeduwd, wat toch wel wat moeite kosten met ca. 250kg gewicht. De bedoeling om de motor deze korte helling af te laten rijden mislukte tot twee keer toe. De 2e keer naar boven was nog zwaarder, want omdat de motor niet gekeerd kon worden moest deze achteruit de helling op, dat blijkt nog zwaarder!
Hulp van een Duits stel.
Paar NL’ers aangeschoten in de omgekeerde file vanuit de tunnel, nee helaas geen kabels bij zich, een ander stel met nieuwe Mercedes kregen het raam niet open en meneer achter het stuur was ook niet van plan voor met te stoppen. Toen zag ik een VWbusje naderen en ik wees op de en naar mijn motor, het hielp want het raam ging open en ze wilden wel helpen. Goed, ik was weer op weg, voor hoelanf ging dit nog goed. Ik had nog uren en uren voor de boeg en al flink wat tijd verloren zo.
Bij de Thunersee besloten deze bovenlangs te rijden want dat zou zo mooi zijn m met de motor langs te gaan, was idd wel aardig, maar door de 50km stukken en zaterdag drukte alleen aan te raden op doordeweekse dagen en als je net gehaast bent ;-). Hier wel weer ff gestopt voor een snelle hap brood en een plas en hup met de geit. Einde meer ligt Thun en gelukkig hoefde ik maar een klein stuukie daar doorheen om op de snelweg te komen. Vanaf hier zou ik een flink stuk om Bern rijden en dan snelweg tot aan de Franse grens, dus ca. 75 a 80km.
Thunersee
Intussen was het weer warmer geworden, temperatuur rond de 23 graden, maar de motor leek zich op de snelweg aardig te houden. Moest hier nog wel ff van af voor een tankbeurt, die helaas wat duurder uitviel dan gedacht. Maar goed, moest toch gebeuren en de motor dus weer uit. Een paar Duitse motorrijders (op aanhanger en op weg naar Briancon) gevraagd of ze me evt. wilden aanduwen. Dat bleek nodig, want ff geen startkabels. 1e poging in 2e versnelling mislukte maar 2e poging in 3e, Yep!
Vervolgens in Frankrijk me maar net aan de max. snelheid gehouden en hier en daar er net overheen, niet in de dorpjes zoals het hoort, dan heb ik voor het bord 50 het gas al los gelaten.
Dit schoot dus toch wel lekker op en hier en daar bij wat lichte filevorming bij bijv. rotondes maar weer eens vooraan gesloten.
Ging toch nog bijna onbedoeld de payage op, waarheen de TTR me heen wilde sturen. Dat heb ik voorkomen door dan maar tegen verkeer in, wat er overigens niet was, een afrit Op te rijden. Zo wel wer 7 minuten verloren. Tijd die ik gaandeweg en dichter en dichter bij het einddoel Morvan, inhaalde, gelukkig maar want zo zat ik ook steeds te rekenen dat Pim steeds minder ver hoefde te rijden, mocht het toch nog fout gaan!
10 km voor aankomst was dan ook de accu van de TTR leeg, maar ik ken de route intussen wel. Dus zo kwam ik toch nog mooi op tijd om 19:05 aan. Pim stond glunderend buiten en deed, ssssstttt, dus ik schakelde voor tijd de motor uit. Grote verrassing voor de rest want die wisten het niet!
Fijn om hier te zijn bij Jasper (mijn zoon) en (bijna) familie en vrienden!
Gisteren nog spelletjes gespeeld en ik ben pas om 23:30 gaan slapen, nog niet eens helemaal uitgeblust en dat na 10 uur zitten op de motor en ca. 680km, waarvan 550km binnendoor.
Al met al en prachtige vakantie met Wineke, heb haar toch het moois van de Dolle Mieten kunnen laten zien. Hoewel de motorproblemen zeker een stempel op het plezier zijn geweest.